conSentido op Facebook 
conSentido op Twitter 
Reseñas
Grande Andrés (te quiero)
Andrés Calamaro. No sé si es su nombre o sus lentes de sol las que le dan una mirada dulce y firme a la vez. O tal vez el acento argentino jugoso y la manera desenvuelta de hablar. Pero Andrés es grande. Algo que claramente también les pareció al cautivado público del coliseo General Rumiñahui en Quito el 15 de junio, que estuvo persistiendo durante todo el concierto: “Olé, olé, olé Andrés.” Y los hinchas tenían toda la razón. Más que un concierto de uno de los íconos del rock... » meer lezen
‘Zwart ijs’
Recensie van Zwart ijs van Bernardo Fernández Eerder verschenen op bibliotheek.be Het zal niemand ontgaan zijn dat er in Mexico een bloederige drugsoorlog woedt. Logischerwijs inspireert die problematiek ook meer dan een schrijver. De welig tierende ‘narcoliteratuur’ kan grosso modo in twee groepen onderverdeeld worden: enerzijds zijn er de literaire romans, die de ‘narcocultuur’ onder de loep nemen en stilstaan bij de oorzaken en gevolgen van het virus dat de Mexicaanse maatschappij aanvreet. Zo gunt ‘Kroniek van een hofzanger’ van Yuri Herrera ons bijvoorbeeld een blik in de innerlijke... » meer lezen
Después de Lucia: onmacht en onrecht in Mexico
De Mexicaanse film Después de Lucia is een confronterend drama over pesterij op een middelbare school dat nog lang nadreunt. Regisseur Michel Franco laat in zijn derde speelfilm geen enkel lichtpuntje aan het einde van de tunnel schijnen. Pesten heeft in deze huiveringwekkende gitzwarte film verregaande consequenties voor personages en kijkers. Net als in andere verhalen over pesten gaat Después de Lucía over een jong, mooi maar stil meisje, een nieuweling op school die de fout begaat zichzelf in een kwetsbare positie te zetten ten opzichte van haar klasgenoten.... » meer lezen
Doméstica: de vanzelfsprekendheid van de Braziliaanse dienstmeid
Op het LAFF 2013 was de al eerder op het IDFA vertoonde Braziliaanse documentaire Doméstica (Brazilië, 2012) van Gabriel Mascaro te zien, over het fenomeen van de Braziliaanse huishoudelijke hulp. In de documentaire tonen zeven tieners uit verschillende lagen van de Braziliaanse samenleving een portret van hun huishoudelijke hulp, en haar plek in hun huis en hart. Dit doen ze onder begeleiding van regisseur Mascaro, aan de hand van vragen en beeldmateriaal. Zeven verhalen krijgt de kijker te zien. Zeven huishoudelijk werkers (zes vrouwen en één man) – in interactie met de gezinnen waar ze werken en... » meer lezen
El muerto y ser feliz: zwartkijken op Argentijns verleden
Zoals te lezen in één van onze verslagen van het Latin American Film Festival van mei 2013, hebben oudere personages de afgelopen jaren hun intrede gedaan in de Latijns-Amerikaanse cinema. Waar hiervóór adolescenten met hun vraagstukken de Latijns-Amerikaanse films domineerden, nemen de laatste tijd opvallend veel 50-plussers het roer over. Zoals we ook al hebben kunnen lezen, nemen de ouderen de kijker onherroepelijk mee terug naar het verleden. Zo’n recente film is de Argentijnse road-movie El muerto y ser feliz (Javier Rebollo, 2012), waarin het gaat om achteromkijken en het... » meer lezen
Tiempos menos modernos (Simón Franco, 2011): niet zo modern Argentinië
De Engelse titel van Tiempos menos modernos (Simón Franco, 2011) luidt Not so Modern Times, een verwijzing naar Modern Times, de klassieker van Charlie Chaplin uit 1936, waarin de industrialisatie en anonimiteit van het moderne leven op satirische wijze wordt bekritiseerd. Het leven van hoofdpersoon Payaguala in deze Argentijnse film, bijna tachtig jaar later verfilmd, heeft niets weg van de groteske samenleving waar Chaplin kritisch tegenover stond. Totdat daar op een dag verandering in komt, en industrialisatie en globalisering in deze films ook thema’s worden. De film vertelt het verhaal van Ramiro... » meer lezen
Sabor Latino: Peruaanse fusion bij Mashua
Mashua is een in het Andesgebied voorkomende soort aardappel, en ook een stijlvol en strak uitziend restaurant op de Prinsengracht in Amsterdam, waar wij voor een nieuwe restaurantrecensie op bezoek gingen. Misschien wil het restaurant met deze naam een soort regionale zeldzaamheid suggereren als het om eten gaat, en dat blijkt een terechte suggestie te zijn. Alle eters aan onze tafel vielen letterlijk stil van de smaaksensatie van elk van de verschillende gerechten die ons werden opgediend. In hartje Amsterdam, op spuugafstand van de Leidsestraat bevindt zich dit moderne restaurant,... » meer lezen
Reportero (Bernardo Ruiz, 2012): hoge prijs voor onafhankelijk pers in Mexico
Sommige documentaires ontlenen hun bestaansrecht direct aan het verhaal dat ze vertellen. Reportero is er zo een, door een dringend pleidooi voor persvrijheid te houden en te tonen dat dit op sommige plekken alles behalve vanzelfsprekend is. Regisseur Bernardo Ruiz vertelt het verhaal van het Noord-Mexicaanse weekblad Zeta, dat sinds 1980 bestaat en regionale misdaad, misstanden uit de lokale politiek en de onwaarschijnlijk grote narco-invloed aan de kaak stelt. Helaas niet zonder gevolgen voor het dappere team van medewerkers. Reportero beschrijft de opgang van het weekblad, in het leven geroepen... » meer lezen
Ánima Buenos Aires: geestig en grimmig Argentinië in getekend vierluik
Dat animatie zo veel meer is dan Disney en Pixar, wordt elk jaar getoond op het Holland Animation Film Festival. Een van de lange films in 2013 is Ánima Buenos Aires, bestaande uit vier korte verhalen (van ongeveer twintig minuten) over Buenos Aires, ‘net zo divers als de stad zelf’. Inderdaad zijn de verhalen uiteenlopend, weliswaar gekenmerkt met telkens duidelijk overkoepelende thematiek. De film is samengesteld en geproduceerd door María Verónica Ramírez, ook verantwoordelijk voor de originele introductie die voorafgaand aan elke film terugkeert en een graffitisjabloon toont van een tangodansend paar dat in... » meer lezen
Uma História de Amor e Fúria: alternatieve geschiedenis van zes eeuwen Brazilië
In de Braziliaanse animatiefilm Uma Historia de Amor e Fúria van journalist, politicoloog en filmmaker Luiz Bolognesi wordt verhaald over ‘liefde en furie’ die de grenzen van tijd overstijgen. Dit gegeven doet denken aan het recente Cloud Atlas, maar is in Uma Historia… een stuk beter te volgen. De protagonist doorkruist bijna zeshonderd jaar Brazilië in een zich telkens herhalende geschiedenis, waarmee de film toont dat elke tijd dezelfde verschrikkingen van onrecht en onderdrukking kent. Maar ook dat sommige liefdes zo sterk zijn dat ze de tand des tijds altijd overleven. Het verhaal speelt zich steeds af... » meer lezen
De volgorde der ervaringen
Recensie van Het verdwenen jaar van Salvatierra van Pedro Mairal Eerder verschenen in De leeswolf 7 (2012): 451 Wereldwijd worden jonge romanschrijvers alsmaar vaker onthaald als betrof het de nouveau Beaujolais. In Latijns-Amerika is dat niet anders. Onder de naam ‘Bogotá39’ maakte een vakjury in 2007 een selectie van 39 schrijvers van onder de 39 jaar die de toekomst van de continentale letteren zouden kleuren. De laureaten werden samengebracht op een festival en hun verhalen werden gebundeld in een bloemlezing. Mede dankzij de aan ‘Bogotá39’ verbonden promotie vinden velen onder... » meer lezen
Boteco Lúcio: Braziliaans fusioneten in Amsterdam-Zuid
Een traditionele Braziliaanse feijoada naast een lokaal Hollands lam: restaurant Boteco Lúcio in Amsterdam serveert naar eigen zeggen “een creatieve mix tussen de Braziliaanse en Europese keuken”, en dat klopt behoorlijk. Het restaurant, dat niet direct opvalt tussen de vele eetgelegenheden, bestaat ruim een jaar en gaat onder bezielende leiding van chef-kok Lúcio Fiúza. Deze Braziliaan was eerder chef-kok in en eigenaar van verschillende restaurants in Brazilië, Venezuela en El Salvador. Hij maakt zoveel mogelijk gebruik van biologische producten en maakt het liefst alles zelf. Na zijn Latijns-Amerikaanse omzwervingen kwam... » meer lezen
De laatste flaneuse
Recensie van Valse papieren van Valeria Luiselli Eerder verschenen in De Leeswolf 8 (2012): 518-519 ‘De doctorandus krijgt zijn onderwerp van mij op, een onderwerp van nul en gener waarde, hij gaat onder mijn toezicht zijn proefschrift schrijven, waar geen mens behoefte aan zal hebben, zal het in een oervervelende discussie verdienstelijk verdedigen en dan een doctorsgraad verwerven, waar hij niets aan heeft’. Hoewel de verteller van Tsjechows Een vervelende geschiedenis hier wel op erg scherpe wijze vooruitloopt op het huidige overschot aan doctoraten, plaatst nagenoeg elke doctorandus wel... » meer lezen
NO (Pablo Larraín, 2012): Chile, la alegria ya viene!
In oktober 1988 verrasten de inwoners van Chili de wereld door met ruim 55% ‘nee’ te stemmen tegen een nieuwe termijn van dictator Augusto Pinochet, die al vanaf 1973 aan de macht was. De murw geslagen bevolking van Chili werd geraakt door de positieve campagne die de oppositie voerde voorafgaand aan het referendum dat Pinochet zelf had uitgeroepen. Tegen ieders verwachting in lukte het de oppositie om in hun schaarse zendtijd het volk te overtuigen van een ‘nee’ tegen nog eens acht jaar Pinochet. De film NO, van de Chileense... » meer lezen
Tres (Pablo Stoll Ward, 2012): subtiele toenadering in Uruguay
Het Uruguayaanse filmduo Pablo Stoll en Juan Pablo Rebella, vaak liefkozend als ‘de twee Pablo’s’ aangeduid, ontving wereldwijd veel lof voor hun debuutfilm 25 Watts (2001) en diens opvolger, Whisky (2004). Binnen Uruguay werd juichend gereageerd op deze jonge cineasten die de tot dan toe nauwelijks bestaande nationale cinema van glans voorzagen en het land inhoudelijk een spiegel voorhielden. Dat de films niet licht opgevat dienen te worden maar heel veel over Uruguay vertelden, heb je hier kunnen lezen. Hun geplande derde film, toepasselijk Tres genaamd, werd na de tragische... » meer lezen
